Als dank voor mijn dienst als viswijf, krijg ik steeds ook een vispakket. Het enige wat ik hoef te doen is een door de klant vooraf besteld pakketje uit de koelkist te vissen.
De vorige keer informeerde ik bij de kenner hoelang vis in de vriezer te bewaren is. Langer dan dat twee van mijn in het vriesvak gedumpte pakketten er al in lagen. De visman zei mijn eerlijkheid te waarderen.
Ik heb deze week mijn geweten bezwaard en een paar kilo vis in een vuilniszak gestopt. Ik schaam me als een diepzeevis.
De inktvisjes heb ik wel eerst nog ontleed volgens de "handgranaatmethode". Inderdaad eenvoudig, zoals de visman en -vrouw op de markt uitgebreid uit de doeken deden. Eigenlijk moet ik zoiets voorgedaan krijgen, you-tube-instructie-fillmjes snap ik niet. Maar nu kon er niks mis gaan en ben ik nadat ik zelfs een filmpje had bekeken, gewoon maar in de materie gedoken. En zo heb ik mezelf een lesje anatomie cadeau gedaan.
Ook heb ik het mes in een paar afgeschreven platvissen gezet om in elk geval wel te oefenen met fileren. Eenmaal bezig met zoiets dierlijks en vlezigs, merk ik steeds weer hoe mooi ik het werk en hoe leuk ik het vind. Dat ik vroeger chirurg wilde worden, verbaast me niet. Alleen ruiken mijn handen een dag later nog steeds naar vis. Maar de inktvisjes zijn uiteindelijk niet helemaal voor niks gestorven.
Rest me gelukkig wel één succes-vispakket-verhaal: de zeebaars in zoutkorst. Toen heb ik de ingewanden wel direct na de markt uit de vis gehaald en tot gebruik in de vriezer gelegd. De bee-reiding had ik alleen uitbee-steed. Maar die vis is tot op de graat door ons verorberd!
