19 november 2014
Niet achter maar voor de kraam
De boerenmarkt in Den Haag heeft drie groentekramen. Bij 1 heb ik een keer een poging gedaan verse kievitsbonen te kopen, maar toen moest ik zo lang wachten vanwege een ingewikkelde klant voor me, dat ik weer ben door gelopen. Bij de 2 andere kramen staat achter elke kraam een man met intrigerende diep liggende ogen. Vandaag stond ik bij de ene kraam semi-nonchalant te doen alsof ik nog niet aan de beurt was, tot de man met de mooiste ogen (hij is ook nog tuinder) zijn handen vrij had. Een wat oudere dame liet weten dat ze niet voordrong hoor. 'Oh ik sta wat te dromen' vertrouwde ik haar toe. Toen andere klanten riepen dat ik het mocht zeggen, kon ik er niet meer om heen. Dus bestelde ik bij de goed gemutste collega (hij had een wollen muts op) mijn basispakket seizoensgroentes.
Rode kool was in de aanbieding. Een groene pompoen, boter- en meiraapjes lagen te glimmen. En ik ben weer helemaal van de veldsla.
Bij de andere kraam met een nog ruimer assortiment groente en fruit, koop ik vaak meerdere kleuren van dezelfde groente. Ik stond om me heen te kijken naar de nog al wat andere mensen langs de lange kraam. Een oude vrouw die niet van postelein houdt, liet zich overtuigen dat het rauw als salade wel heel lekker is. De man met de mooie ogen merkte me op en ik maakte oogcontact met hem. Hij hielp nog iemand aan het andere uiteinde van de kraam, liep op en neer naar mijn kant om een dosis groentes bij de klant af te leveren (service van de zaak) en zei terloops tegen mij dat het even duurde. Toen stond hij plots voor mijn neus en vroeg wat ik wilde hebben. Ik kwam voor de oerbieten, die van vier kleuren bieten als beste uit de smaaktest thuis waren gekomen. 'Die zijn er vandaag niet, maar ik heb wel iets anders, wat jij leuk vindt.'
Drie kleuren mini-bietjes, ja daar val ik direct voor. Ik vroeg hem een keer om iets wat ik nog nooit gegeten heb. Hij zei 'Surinaamse spinazie', in 1 keer raak. Ook prees hij onlangs kostbare bospaddestoelen aan. Dat er ook hele kolonie's pissebedden in huisden, vertelde hij er niet bij. Ik hou niet zo van gekrioel in mijn eten. Maar dat had ik zelf moeten bedenken, want de week erna kreeg ik mijn geld niet terug van zijn collega. Sindsien laat hij me meestal iets proeven en laat ik me dat graag aansmeren.
Vandaag waren het feijoa's of ananasguave. Vruchtjes geteeld in Spanje die gruwelijk lekker ruiken en nog lekkerder zuur en zoet tegelijk smaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten