Aer(e)bezems

Een vaste klant vroeg in september 2018 of ik wel blijf, want 'ik hoor geruchten'. Ik zei dat ik blijf, elke week. Hij was blij om dat te horen. 'Je hebt de mooiste kraam die er is. Je moet altijd kiezen, want je weet nooit wat je hebt.' Vorige week vertelden hij en zijn vrouw me dat ze eerder graag bij Klootwijk AGF kochten, omdat die mooie, kleurrijke, verse, aparte producten hebben. Mede door tijdgebrek staat Klootwijk al een tijdje niet meer op de markt, waardoor ze bij de groente van Gert van Herk terechtkwamen. Ze komen niet elke week naar de markt, maar wel regelmatig. Twee weken later in 2018 vroeg hij of ik Warmonderhof gedaan heb. Zelf heeft hij altijd affiniteit gehad met de land- en tuinbouw en lage, middelbare en hoge landbouwschool gedaan. Hij heeft ooit nog in Zuid-Holland tijdens een volleybaltoernooi tegen het Warmonderhofteam gespeeld. Dat moet in de tijd geweest zijn dat Warmonderhof nog in Warmond was. Zelf is hij nooit de praktijk in gegaan.
‘Labrijn, dat moeten ze toch zijn' zei hij toen begin mei de eerste aardbeien uit de tunnels weer op de kraam stonden. Hij meent dat hij Wim Labrijn nog heeft lesgegeven, biologie. Zijn vrouw geeft Engels en zou de zus van Wim in de klas hebben gehad. Ik zei dat ik een moeilijke verhouding heb met Engels. 'Dat hoeft niet' zei ze. Het gaat om een school in Alblasserdam, waar zij nog steeds wonen en waar Wim Labrijn in de buurt op een boerderij opgroeide. Later verkaste hij naar Oude Tonge op Goeree-Overflakkee, het eiland waar de biologiedocent als boerenzoon geboren is. 'Aer(e)bezems' hoorde ik Gert zaterdag zeggen. Ik herkende het woord omdat ik een paar weken eerder een lesje Flakkees gehad had van de biologiedocent. Als hij terug is op het eiland dan wil zijn tong nog weleens overschakelen op dialect. Momenteel verdiept hij zich erin en kwam erachter dat hij het nog goed kent. Het echtpaar koopt altijd rijkelijk in en bij vertrek kreeg ik die dag in mei van haar te horen dat het weer een feest was. Hij gaat over de kokerij. 
Vorig jaar waren de Elsanta aardbeien van Labrijn al niet aan te slepen. Elsanta is een doordragend stevig ras met een hoge opbrengst en een sterk aroma, een hoge gevoeligheid voor ziektes, maar een goede houdbaarheid. De telers zijn een zwager en schoonzus van Gert van Herk. De kans dat Labrijn zich biologisch gaat certificeren is nog kleiner dan dat Gert dat zal doen. Iets met eigengereidheid, in positieve zin. Overigens, dat biologisch fruit onbespoten is, is een fabeltje. Er worden alleen geen chemische middelen gebruikt. Middelen van organische oorsprong kunnen net zo goed giftig zijn. In principe zijn de aardbeien van Labrijn onbespoten. Ze maken gebruik van teeltmaatregelen die ook in de biologische teelt worden toegepast. De aardbeienplanten staan op stellingen en zijn gepoot in potten met gecomposteerde grond. Hommels zorgen voor de bestuiving van de bloemen, wat voor volle vruchten zorgt. Een aardbei is een schijnvrucht, wat betekent dat de zaadjes bovenop zitten en de niet alleen het vrucht- en zaadbeginsel, maar ook de opgezwollen bloembodem betrokken is bij de vruchtvorming. Boven het gewas hangen vangplanten om mogelijke schadelijke insecten, zoals spint, te kunnen waarnemen. Plaaginsecten en parasieten worden gericht en effectief met natuurlijke vijanden bestreden. De natuurlijke vijanden, zoals roofmijten, worden in zakjes boven boven het gewas gehangen. Door deze manier van werken kan het gebruik van (chemische) middelen worden teruggedrongen. Alleen indien nodig wordt er met een middel ingegrepen om een ziekte, plaag of schimmel eronder te krijgen. Serenade is een fungicide gebaseerd op een in de bodem voorkomende bacteriestam. Het werkt met name preventief tegen meeldauw en botrytus. Schimmels treden vaak op in vochtige omstandigheden. Flipper is een middel van plantaardige oorsprong dat kan worden ingezet tegen oa wittevlieg, luis, trips en spint. Door oud blad weg te knippen, kan al veel wittevlieg worden opgeruimd. Maar bij veel zon kan de populatie wittevlieg ook snel toenemen. 
Vorige week kwamen de eerste aardbeien van buiten. Maar 64 bakjes, de afrijping bleef wat achter. Na de warme temperaturen van deze week zal het meer zijn. Wim Labrijn verkoopt zijn aardbeien sinds een paar weken in groene bakjes van papierpulp. Een klant vroeg onlangs waarom er in Nederland nog zo weinig papierpulpbakjes gebruikt worden, terwijl in Duitsland bergen kleinfruit in die bakjes verkrijgbaar zijn. Door regels en patent was het nog niet zo makkelijk voor Labrijn om die bakjes te bemachtigen. Via Fruitmasters in Geldermalsen, een grote fruitveilingvereniging en de grootste fruitcoöperatie in Nederland, is het gelukt. De bakjes zijn kostbaarder dan plastic en daarom is een bak aardbeien nu €0,20 duurder. 

Het doel van dit alles is om een duurzame, onbeschadigde en zo smakelijk mogelijke aardbei te telen. Op de markt geuren ze je tegemoet. Onlangs had ik een man op leeftijd aan de kraam. Hij vertelde dat zijn vrouw weleens aardbeien in de supermarkt koopt, maar dat hij die smakeloos vindt. Hij had als jochie aardbeien geplukt, de smaak ervan staat in zijn geheugen gegrift en hij had sindsdien niet meer zulke lekkere aardbeien gegeten. Ik liet hem een aardbei proeven. ‘Deze smaakt naar vroeger.’ Ik vroeg of de smaak ook net zo lekker was. ‘Het benadert de smaak van de aardbeien van toen.’ Hij kocht geen aardbeien want zijn vrouw doet de inkopen, maar even later verschenen ze samen aan mijn kraam en werd er een bakje ingeslagen. 
Meestal ben ik aan het begin van de middag al door de 96 bakjes aardbeien heen. Laatst had een klant ‘s ochtends drie bakjes apart laten zetten en toen hij later terugkwam om ze op te halen, verkocht ik net de laatste bak. Zelf had ik in de loop van die dag een halve bak leeg gegeten en de andere helft om 17u nog verkocht aan een klant die nog aardbeien wou. Een week later greep hij helemaal mis. Hitvoer dus!