Vorige week zei Gert dat hij deze week waarschijnlijk de eerste tuinbonen zou hebben. ‘Nog niet veel.’ Dinsdag appte ik hem met de vraag of het inderdaad zo was. Dat was zo, hij dacht slechts twee kisten te kunnen plukken. Vrijdag appte hij dat het er vijf werden. Door de regen dinsdag en woensdag waren ze nog hard gegroeid. Aan de randen van de bedden hadden de peulen meer licht gehad en waren ze wat groter. Ik meen dat ik ze nog niet eerder zo vroeg had op de markt. Ze zijn in de tweede helft van februari gezaaid, toen het bizar mooi weer was voor de tijd van het jaar en het bij ons beide kriebelde om het land op te gaan.
De prachtige rassen tuinbonen die ik zaaide, zijn grotendeels opgegeten door de kauwtjes en na opnieuw zaaien en afdekken met doek of gaas opgevroten door de muizen. We hadden het er eind april over dat je doek niet te lang over het gewas moet laten liggen, omdat het dan te zwaar gaat drukken. ‘Als een tuinboon eenmaal krom hangt, komt ie niet meer omhoog.’ Dat wat bij mij op de tuin aan tuinbonen over is, staat nu in bloei onder de zwarte bonen luis. Een deel van de planten staat krom, na een keer te zijn platgeslagen door de regen. Niet zo mijn tuinbonenjaar.
Het was een marktdag van onstuimig weer. Harde windvlagen, buien en het idee dat er bij het aantrekken van de wind iets om je oren kon vliegen. Het begon druk, maar de laatste paar uur was het stil. De Pinksteruittocht. Ik hield zelfs een kist tuinbonen over. Er was wel een stel speciaal naar mijn kraam gekomen voor tuinbonen, omdat ze op social media van Rotterdamse Oogst hadden gelezen dat ik de eerste had.
Ik zei tegen Gert dat tuinbonen mijn lievelingsgroente is. Hij zei dat hij laatst thuis binnenkwam en zijn vrouw tuinbonen had gemaakt. ‘De volgende keer als dat zo is, loop ik weer naar buiten.’ Hij heeft het weer geprobeerd, maar vindt ze echt niet te eten. ‘Jij wordt er dus niet blij van.‘ Nee, wel wild.’
Ik vroeg waarom hij ze dan teelt. ‘Omdat er wel vraag naar is.’ Gister kreeg ik alle producten weer net op de kraam, maar in 2013 kon ik de halve kraam volladen met kisten tuinbonen, ik verpakte zakjes van een kilo voor, omdat mensen er voor in de rij stonden.
Een fotograaf legde me destijds vast met een hand vol tuinbonen. Een paar weken geleden kreeg ik de vraag of er al tuinbonen waren. Er zijn klanten aan de tuinbonen geraakt, door ze bij mij te kopen. Of mensen die ze vroeger niet lekker vonden, proberen ze weer en kunnen ze nu wel waarderen. Gister heb ik weer een klant overgehaald ze toch nog eens te proeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten