8 jaar geleden plukte ik dit boeket op de gewijde grond van Warmonderhof. Toen had ik geen notie dat mijn oma 4 dagen later zou sterven. 2 dagen voordat we met een dierbaar gezelschap naar Noorwegen zouden vliegen. Ik had nog gezegd dat een annuleringsverzekering voor de vlucht niet nodig was. Oma zou heus niet precies dan dood gaan. Met een dag vertraging vetrokken we wél naar het Noorden. Nog geen 24 uur eerder hadden we eigenhandig met spades haar kist met een bult aarde bedekt. We waren net op tijd voor de boot naar Kirkenes. Een betere timing zou er niet geweest zijn om zo’n epische reis te maken. Noorderlicht en orka’s inclusief. De avond voor ze stierf had mijn oma me nog op het hart gedrukt van Noorwegen te genieten. Ze wist hoeveel Scandinavië voor me betekent. Zelf maakte ze ook de prachtigste reizen. In mijn afstudeerjaar reisde ik haar nog achterna naar Zuid-Duitsland. Ze was toen 101. Met haar dood stortte mijn wereld niet in elkaar, zoals ik van kinds af aan gedacht had. Wel zou het een begin van een stormachtige en verwarrende episode worden. Een keerpunt. Uiteindelijk verliet ik de Flevopolder, waar ik veel achterliet. Ik belandde in Den Haag. De stad waar mijn oma in de jaren vijftig neerstreek en waar mijn vader opgroeide. Toen ik nog in Leiden studeerde en ik regelmatig bij mijn oma op bezoek ging, gaf ik stilletjes af op de Hofstad. Vlak na haar overlijden ontdekte ik al fietsend de charme ervan. Nu woon ik er al bijna 7 jaar. En ik teel zelf(s) op bescheiden schaal groentes én bloemen. 8 jaar geleden had ik niet geloofd dat het zo zou gaan #backintime
Geen opmerkingen:
Een reactie posten