Das pas GREENS

FALL in LOVE | Nu de herfst in volle gang is, staat er minder gewas op de tuin. Bedden die leegkomen, zaaien we in met groenbemester. Daarvan blijken er een aantal eetbaar te zijn. 
Met een paar kostelijke bloem-, boomblaadjes en (on)kruiden als berkenblaadjes, duizendblad, afrikaantjes, oi-kers, goudsbloem, vogelmuur en dovenetel erbij, hadden we vanochtend weer een mooi gevuld kratje. Toen ik met het spul de keuken binnenkwam, werden de net opgemaakte borden door de chef direct afgemaakt met verse wikke en eetbare bloemetjes die ik meebracht. Dat is pas: #greens #farmtotable 
#mensentuininhetpark #wegenenwikken #plaatsopdepas 🙃#droombaan

FALL in LVE | Nu de herfst in volle gang is, staan er minder gewassen op de tuin. Typische gewassen van deze tijd zijn venkel, peen, prei, bleekselderij, knolselderij, boerenkool en palmkool. De tomatenplanten hebben we ivm een ziekte leeg moeten plukken. Van de vijf kilo onrijpe tomaten die eraf kwamen, heeft de chefkok van het restaurant salsa verde gemaakt. 

Bedden die vrij komen, zaaien we in met groenbemester. Dit doen we om de structuur van de grond te verbeteren, om de bodem bedekt de winter in te laten gaan en om stikstof uit de lucht te binden. Er blijken tevens een aantal groenbemesters eetbaar te zijn.

In samenspraak met de chef oogsten we ook een aantal kostelijke bloem-, boomblaadjes en (on)kruiden als berkenblaadjes, duizendblad, afrikaantjes, oi-kers, goudsbloem, vogelmuur en dovenetel. Zo leveren we deze weken nog steeds kleurrijke palletjes en in alle tinten groen gevulde kratjes aan het restaurant. We beleven er veel plezier aan om dit met z’n allen te oogsten. De tuin wordt zo optimaal benut. Toen ik laatst met de producten de keuken binnenkwam, werden de net opgemaakte borden direct door de chef afgemaakt met verse wikke en eetbare bloemetjes. Dat is pas Greens! En psssst… de chef gaat binnenkort zelfs bier brouwen met onze groenbemester boekweit.

Rotterdamse markttaal

In de scootmobiel. ‘Dag wijfie’. Altijd een kropje andijvie. Soms krootjes. Vandaag een bloemkool erbij. ‘Gooi er maar in kindje.’ #rotterdammert 

Boeket in vogelvlucht

8 jaar geleden plukte ik dit boeket op de gewijde grond van Warmonderhof. Toen had ik geen notie dat mijn oma 4 dagen later zou sterven. 2 dagen voordat we met een dierbaar gezelschap naar Noorwegen zouden vliegen. Ik had nog gezegd dat een annuleringsverzekering voor de vlucht niet nodig was. Oma zou heus niet precies dan dood gaan. Met een dag vertraging vetrokken we wél naar het Noorden. Nog geen 24 uur eerder hadden we eigenhandig met spades haar kist met een bult aarde bedekt. We waren net op tijd voor de boot naar Kirkenes. Een betere timing zou er niet geweest zijn om zo’n epische reis te maken. Noorderlicht en orka’s inclusief. De avond voor ze stierf had mijn oma me nog op het hart gedrukt van Noorwegen te genieten. Ze wist hoeveel Scandinavië voor me betekent. Zelf maakte ze ook de prachtigste reizen. In mijn afstudeerjaar reisde ik haar nog achterna naar Zuid-Duitsland. Ze was toen 101. Met haar dood stortte mijn wereld niet in elkaar, zoals ik van kinds af aan gedacht had. Wel zou het een begin van een stormachtige en verwarrende episode worden. Een keerpunt. Uiteindelijk verliet ik de Flevopolder, waar ik veel achterliet. Ik belandde in Den Haag. De stad waar mijn oma in de jaren vijftig neerstreek en waar mijn vader opgroeide. Toen ik nog in Leiden studeerde en ik regelmatig bij mijn oma op bezoek ging, gaf ik stilletjes af op de Hofstad. Vlak na haar overlijden ontdekte ik al fietsend de charme ervan. Nu woon ik er al bijna 7 jaar. En ik teel zelf(s) op bescheiden schaal groentes én bloemen. 8 jaar geleden had ik niet geloofd dat het zo zou gaan #backintime

Knolselderen

Hoe de manier van oogsten van een gewas in mijn systeem gebeiteld zit. Zoals ik het van de meester geleerd heb dan. Met knolselder is het een beetje op de tast je mes in de grond durven steken. Dwars en rondom langs de wortels snijden en een knol overhouden. Vervolgens de haarworteltjes en grond met je mes van de knol afschrapen. Vanochtend zat ik in mijn eentje in het knolwortelvak. Ik dacht er aan dat mijn allermattie vaak de knolselders sneed op Warmonderhof. Zelf was ik meer van de bladgewassen. Ze konden me het land op sturen voor kisten sla en bossen snijbiet. De kick om een krop met 1 snede kistklaar te maken. En steeds een bos snijbiet achterlatend op het pad en dan zoveel meenemen naar het kavelpad als mijn armen konden dragen. Toch heb ik genoeg knolselders geoogst om precies te weten waar ik mijn mes moet zetten. Wat een euforie maakt dat oogsten los. Tegenwoordig ben ik zelf óók wat meer van de wortelgewassen. Lekker grof en ik ga makkelijker met mijn handen de grond in. Deze knolselders stellen weinig voor qua grootte. Meer wordt het niet. Ze zijn in februari gezaaid en niet lang na Ijsheiligen geplant. Voor de eerste nachtvorst moeten ze allemaal van de tuin zijn. Het is een trage groeier en de groei bleef uit. Ik kan zeggen dat de teelt mislukt is. Maar Gert zegt: ‘klein maar fijn en mooi gezond blad.’ Fris groen inderdaad. Het loof van zijn klei-knollen is donkerder. Mijn groen gaat ook nog eens niet verloren, want van alle afsnijdsels wordt bouillon getrokken. En de chef van Greens heeft de eerste partij mini-knolletjes gekonfijt in boter. Hij zoekt enkel nog naar een manier om de schil knapperig te krijgen. Stel je voor dat je daar je tanden in zet. En dan dat zachte romige binnenste. #farmtotable