Van
de week had ik een paar takjes tijm nodig om een herstellende
groentesoep met gort en kruiden te koken. De mooieogenman op de
markt, stelt voor een heel bosje naast mijn bed neer te zetten. 'Dan
komt die geur je tegemoet als je wakker wordt.' Ik vraag of het dan
ook opwekkend werkt, waarop hij 'ja' zegt, maar laat doorschemeren
dat hij dat niet weet. Ik val voor de kleine warmgele rijpe
mango, die op de bon voor 'wilde mango' doorgaat. In India
bestaan nog bossen met wilde soorten. Net als de dadelpalm zou
de mangoboom lang geleden, mango 4000 jaar, in cultuur gebracht zijn.
Eenmaal gecultiveerd, verwilderde de boom soms weer. Wat hierop wijst
is dat ze veel langs stroompjes en paadjes in de jungle staan. Zaad
zou op die plekken uit mensenhanden gevallen zijn. Dit plus de al
eeuwenlange cultivatie maakt het lastig te bepalen waar de oorsprong
ligt.
Alphonse
DeCandolle haalt Zuid Azië en de Indische Archipel in Zuid-Oost Azië
aan, waartoe de Soenda-Eilanden en de Filipijnen behoren. De vele
variëteiten in Sri Lanka, Noordoost India en de West Ghats plus het
aantal oude (Sanskriet) namen zouden hier op wijzen.
Hwen
T'sang, een Chinese reiziger, bezocht tussen 632 en 645 na Chr. het
land van de Indus. Hij zou de mango als eerste aan de buitenwereld
kenbaar hebben gemaakt. 'An-mo-lo' zou het fonetisch uitgesproken
Sanskrietwoord 'amra' zijn. Er werd waardigheid en bewondering voor
een object of persoon mee uitgedrukt.
Ook
de prominente aanwezigheid van de vrucht in Hindoe- en Boeddhistische
mythologie duidt op de ouderdom van het gewas. De mango zou de
transformatie zijn van Prajapati, de Heer van de schepsels/wezens,
beschermer van het leven en leider van de voortplanting. Takjes en
bloemen worden gebruikt in religieuze ceremonies.
In
een Indiaas verhaal is de dochter van de zon door een tovenares in
een Lotusbloem veranderd. De koning wordt verliefd op de bloem, die
vervolgens door de tovenares verbrand wordt. Uit de as groeit een
mangoboom. De koning wordt verliefd op de bloesem en vruchten. Uit
een rijpe op de grond gevallen vrucht, verrijst de dochter van de
zon. De koning hervindt
hiermee zijn lang verloren vrouw. Het inademen van de geur van de
bloem zou helpen bij liefdesverdriet. De boom zou staat voor kracht
en sterkte.
Het vruchtvlees laat ik mijn aangewaaide Valentijn en mezelf goed smaken in een kom home made kefir, bruine moscovado suiker en vanille. De vrucht bevat net als chocolade het aminozuur tryptofaan. Het is onderdeel in de keten van omzetting tot serotonine. Deze laatste heeft invloed op stemming, zelfvertrouwen, eetlust en seksuele activiteit. Het late frühlings Frühstück eenmaal in de buik, herinner ik me ineens dat ik hier in een ander verband eerder over geschreven heb. Ik zoek het document op mijn telefoon in Google drive en als ik de tekst selecteer, springt er een hartje op. Klopklop. Ondeugende I(C)T nerds toch.
