Op de tuinbouw van Warmonderhof werd pauze afgeroepen als: "koffie". Aan de houten picknicktafel in de kas onder de druif, kon ik het rauwmelkse schuim, opgepompt in zo'n RVS HEMA ding, niet weerstaan. Ik begon met drie vierde melk en een vierde koffie, ik eindigde anderhalf jaar later andersom. In cafés (in Duitsland) bestelde ik destijds latte macchiato's, toen net trending. Echt, erna kwam het alleen maar beter met mij en koffie. Een tijdje later heb ik even geschipperd tussen latte's en cappuccinos, met verwarring over welke van de twee groter is, toen wou ik nog zoveelengrootmogelijk. De horeca is daar niet consequent in.
Goed, ik prefeer een kommetje of een zo rond mogelijk kopje.
Mijn oma weigerde om koffie buiten de deur te drinken, niet sterk genoeg vond ze. Thuis dronk ze Nespresso oploskoffie met een schepje completa. Fouter kon niet volgens aanvankelijk een koffieweigeraar tot vervolgens een Demeter geteelde bonen met rauwe melk koffiedrinker. Oma wist inmiddels dat ik koffie dronk, maar bood me tevergeefs haar koffie aan. Tijdens haar laatste levensjaren, nam ik soms een coffee-to-go voor mezelf mee naar haar huis om toch soortvan samen koffie te drinken. Eén keer liepen we vanuit de Archipel naar het einde van de Denneweg, waar zij zichtbaar genoot van twee warme chocolademelk zonder slagroom en ik mijn cappuccino wegtikte. Een andere keer haalde ze het slechts tot het begin van de Frederikstraat en zaten we daar samen op een terras (zij wou nooit in de zon) met een warm drankje.
De Ekoplaza is al gesloten en ik wil ineens perse een dadelkoffiecarameltaart uitproberen. Die dadels staan al te lang in de kast, eigenlijk voor een dadelricottacitroentaart, maar die heb ik eigenlijk al een paar keer gebakken. Daarbij, ik hou niet van dadels op zichzelf en al helemaal niet van voorraad.
Als mijn oma nog geleefd had, had ze vermoedelijk gevraagd waarom ik niet eerder in Den Haag ben komen wonen. Niet zozeer vanwege de taart, want ze was geen zoetekauw. Wel konden de exquise gebakjes alleen met echte botercrème van de patissier op de Javastraat haar bekoren. Mijn taarten vond ze altijd lekker, maar dat was vermoedelijk vooral omdat haar kleindochter ze gebakken had. Zelf vraag ik me af waarom ik, toen koffie ook voor mij gemeengoed was, niet gewoon met haar oplos espressootjes heb genipt uit haar typische kleine oma kopjes. Die sigle estate/origin Haags gebrande/hand gemalen bakkies drink ik wel in mijn eigen tijd. Perfect met geschuimde Jersey latte art bij LOLA bikes & coffee of ongepolijst en gezellig ongedwongen bij BOON. En thuis pleurt ik tegenwoordig een scheut room of een klont boter in mijn French Press gezette koffie. Zwart/slow, pleurt op, dat is voor de heuse freaks en fanatici, dat is net als wijn (nog) te moeilijk voor mij. Dan net als mijn oma, maar geen "echte" koffie.
