TUIN

"Ik wil alleen maar oogsten" had ik tegen de tuinder van de Groentenakker gezegd. Ruim anderhalve maand geleden was ik met Slow Food professionals Utrecht vanwege een rondleiding en 7-rassen-bietenproeverij voor het eerst op zijn tuin.

Ik riep toen heel enthousiast dat ik met regelmaat zou komen helpen. 

En daar sta ik dan voor de tunnel met een stapel zwarte kratten met handdoeken erin om de rijpe tomaten te beschermen.  Ik kijk om me heen en zie de akker, diverse bloemen en naast me kippen en een haan. Ik kan m'n geluk niet op. En dan ben ik eigenlijk iemand die dat woord mijdt.

Ik miste het land en het werken tussen de groentes al een tijdje en nu ben ik eindelijk voor even terug. In een andere omgeving weer, waardoor de drempel om te gaan enigszins hoog bleek te zijn. Al is het door de prachtige aanblik van de gewassen, het gevoel van rijkdom dat dat allemaal groeit, de geur van natte aarde die om me heen hangt, de lucht die openbreekt en het sloffen in mijn kloffie toch direct weer vertrouwd. 

Gister was het te warm om laarzen mee te zeulen, dus ik ben op m'n stadse schoentjes, maar wel in m'n overall. 

"Aan jou hoef ik niet uit te leggen hoe een rijpe tomaat eruit ziet." De tuinder en ik kennen elkaar als oud-collega's van Moestuin Maarschalkerweerd. Als ik alle tomaten geplukt heb, moet er broccoli geplant worden. Ik ben niet meer gewend om op m'n knietjes over het bed te schuifelen. (Foto: vrouw van de tuinder)

Maar deze bedjes zijn overzichtelijk, niet eindeloos lang, dat scheelt. Ik doe 2 bedden broccoli van het ene ras en de vrouw van de tuinder plant het andere ras. Allebei 1 kist plantgoed. 

In de pauze drink ik mijn koffie zwart. Naast me ligt een zwartwitte kat. 

In de tuinbouw op Warmonderhof begon ik met koffie drinken, maar dan met 2/3 deel melkuitdetank. De kat daar is zwart. 

Er was voor vandaag veel regen voorspeld en ik had eigenlijk besloten om niet naar de tuin te gaan, omdat ik geen fatsoenlijk regenpak bij me had. Maar vanaf een vriendinnetje in de buurt eigenlijk op mijn fietsje al onderweg naar het station, ging ik - onaangekondigd - toch. Op een tuin is altijd werk genoeg. Dus heb ik zelfs twee kruiwagens melkdistels getrokken. 

Beet!

"Deze verleidelijke pikante spread heeft mijn leven de afgelopen augustusmaanden meerdere malen gered. Nadat ik acht uur lang heb staan koken, heb ik maar zelden zin om na thuiskomst direct weer aan de slag te gaan. Het resultaat is dat ik vooral kook in het weekend. Zelfs dan heb ik meer zin in spelen (gebak, taarten, jams en dergelijke) dan een dagelijkse maaltijd bereiden." Nigel Slater op 7 augustus in Keukendagboek 2.

Zelf ben ik niet goed in voor mezelf te koken en nog minder in alleen eten. Vorige week bakte ik 's avonds een chocoladetaart, omdat ik er zin in had en 'dineerde' er mee op een doordeweekse dinsdag. Toegegeven, als ik in het weekend werk, neem ik op andere momenten vrij. 

De laatste dagen heb ik veel tijd alleen doorgebracht en uiteindelijk ook meer aandacht besteed aan mijn maaltijden. Het hoeft niet veel tijd te kosten en het is nog leuk ook. Helemaal - vind ik - als ik met mooie ingrediënten bezig ben. Het resultaat van deze salade was glorieus. 

De komkommer, dille en bronze venkel heb ik zelf geteeld. 

De gerookte wilde Keta zalm komt uit Alaska van Fish Tales. Heel ver weg, maar ik weet in elk geval zo ongeveer wie de vis gevangen heeft: Maxime Agayar. 

Ik at het geheel op toast van brood van Jordy's. 4 sneetjes maarliefst! 

Recept:

- Halve geschilde komkommer in lucifers snijden en omgeschept met een theelepel zout een kwartier laten uitlekken.

- 3 augurkjes of 8 cornichons in kleine blokjes snijden.

- eetlepel kappertjes grof hakken. 

- veertjes van paar stelen dille fijn snijden. 

- saus kloppen van 50 gram mayonaise, 75 gram crème fraîche of zure room, theelepel fijne mosterd, scheutje citroensap en peper naar smaak. 

- Komkommer, kappertjes, augurkjes en dille door de saus scheppen. 

Plakjes gerookte zalm op geroosterd brood leggen en met een schep salade er op serveren. 

Het is nog even augustus, maar met een beetje nazomer, zal dit gerechtje voorlopig zeker goed blijven gaan bij een fijne borrel. "Volmaakt beleg" aldus de inspirator. 

Knapperd

"Ik zou een moord doen voor iets knapperigs. Iets wat knettert op de tong en kraakt tussen de tanden en niet stil naar binnen glibbert. Iets knapperigs is onmisbaar in elke maaltijd. Ik combineer een schaal noedels met een sortering van knapperige texturen. Het succes zit hem in de harmonie van zacht en knapperig. Er knappert meer dan dat er zacht is." Uit Nigel Slater - Keukendagboek 2. 

Ik lees dit, onderuit gezakt op de bank, in mijn 'bijbel' en besluit, geheel tegen mijn neiging van het tot me nemen van glad voedsel in, dit gerechtje te maken met wat ik in huis heb.

Een restje groengeel getijgerde cherry tomaatjes en een overgebleven komkommer van Het Varken, een paar zelf geteelde door de slakken overgelaten sperzieboontjes, met sriracha en stroop geroosterde bloemkool van Van Herk en wat blaadjes munt van een plantje dat ik vanwege vakantie van een vriendinnetje ter adoptie kreeg. En noedels dus. 

Nigel Slater doet er rode paprika, wat kiemgroente, rode peper, koriander en geroosterde gezouten cashewnoten bij. 

Zijn dressing is gruwelijk, geil op z'n Duits: gelijke delen limoensap en vissaus en een half deel suiker. 

Een simpel en snel bereid maal, maar het resultaat mocht er wezen. Ik heb het met kraak & smaak gegeten!