Citroenmaanzaadcake

Vannacht kwam ik om half 2 thuis na het afleveren van een spannend borrelhapje in Amsterdam. Toen ik het gebakken had, wasemde het zonder te proeven al zout in mijn mond. Als tegenhanger plus het ik-ben-gespannen-en-wil-nu-zoet, had ik tijdens de heenreis zin in taart. Dat gebeurt me niet zo vaak meer. Voor ik in de trein sprong, ben ik nog een zaak binnen gelopen waar stukken taart voor het grijpen lagen, maar dat zou enkel een onbevredigend surrogaat geboden hebben, voor wat ik zelf echt én beter kan. 

Terug op zolder sloeg ik dan ook direct Home Baked open. Min of meer bij deze cake, waarvoor ik alle ingrediënten voor de helft van het recept in huis had, zodat ik na de rest van de nacht slaap gelijk aan de bak kon. Bloem en suiker heb ik altijd. Verder ondermeer nog precies 100 gram boter, een citroen die op moest, een ei en twee eiwitten (de eigelen had ik vorig weekend al voor verjaarseten gebruikt). En maandzaad, want als je dat een keer koopt, heb je direct een voorraad met de hoeveelheid die je daarvan per keer gebruikt. 

In het kader van de slow butter had ik de boter vanochtend op een bordje boven de verwarming gezet tot smeltens toe. In eerste instantie was het te vloeibaar om het met de suiker tot een romige massa te kloppen. Maar door afkoeling was er ineens een omslagpunt en werd de boter weer vaster. Hierdoor nam het geheel samen met een ei toch de wit romige consistentie aan, die nodig is voor een cake. 

Ik deed er bakpoeder bij en goot er onnadenkend het citroensap over heen. Het zuur reageerde bruisend met de natriumwaterstofcarbonaat uit het bakpoeder. Scheikunde in een beslagkom. Het resultaat was een smeuïg fris taartje met licht plakkend mondgevoel en maanzaad bite. 

Yvette van Boven heeft het recept via Horas, die op basis van de ingrediënten van een plak soortgelijke cake uit Londen een recept uitvogelde. Horas heeft een lunch- en koffiezaak op de Prinsestraat, bijna naast koffiebranderij BOON, waar koffiebonen volgens de slow roastmethode gebrand worden. Ik haal er steevast mijn bonen en blijf vaak even hangen voor een bakkie en een kletsje.